Cadeautje gekregen!
6 mei 2014 - Bobo Dioulasso, Burkina Faso
Ik zie om me heen ontzettend veel dankbare kindertjes, glimlachjes en hoor ontzettend veel 'merci' voor alle speelgoedjes en schoentjes. Kinderen sjouwen trots rond met hun nieuwe speelgoed en laten elkaar zien wat ze hebben. Eén meisje, de dochter van Amadou, kwam gisteren binnen en voor haar had ik wat perfects. Barbara en Richard, ik weet niet of jullie meelezen, maar de toverstaf van Iris is naar haar gegaan. Die toverstaf hebben Marie en ik de snoezelstok genoemd, omdat hij vol zit met vloeistof en glitters. Als je de staf beweegt, schitteren al die goudsnippertjes en dwarrelen ze rond. Leek me perfect voor haar, een snoezelstok, omdat ze een beperking heeft. En inderdaad, een schot in de roos. Vanochtend liep ik langs haar huis en ze had de snoezelstok al in haar handen en bekeek hem gefascineerd. Ze zag mij, ik ging haar oma even gedag zeggen, en besloot dat ze ons ging achtervolgen, mee ging naar school. Zakaria en Kadi hebben haar naar huis moeten sturen, ze liep een flink eind mee. Zo lief, direct toen school uit was, stond ze hier weer voor de deur. Om even te 'kletsen'. Zij stoot alleen wat geluidjes uit, maar ze vindt het erg leuk als er tegen haar gepraat wordt, dan glimlacht ze breeduit. Dus ik klets maar raak in het Nederlands. Bobo kan ik immers niet en zij kan geen Frans.
Het middagritueel is nog steeds fijn en hard nodig hier. Vandaag was het niet zo heet als ik eerder heb meegemaakt, maar siësta houden met de vrouwen onder het afdakje is nog steeds favoriet bij mij. Met handen en voeten, wat Frans en wat Bobo maken we het steeds weer gezellig.
Er is een klein akkefietje geweest met Amadou. Hij loog om mij meer te ontfutselen aan spullen, geld, loog dat hij niets had gekregen bij het uitdelen maar helaas lulde ik hem vast en viel hij door de mand. U weet, beste lezer, dan kan ik wel es heel direct uit de hoek komen, en janken ga ik dan ook, uit kwaadheid. Afijn, Amadou is weggesakkerd door de mensen hier en nu zet Fita thee voor mij 's avonds. Vind ik net zo leuk! Fita is superlief!!
Oma heeft het zich erg aangetrokken dat Amadou tegen me heeft gelogen, ocharm, ze heeft de hele nacht liggen huilen. Oma is een lieve vrouw, breekbaar en lenig tegelijk.
Intussen begint er al van alles te wennen; de hitte (toch wel), drinken uit plastic zakjes en eten van plastic of ijzeren borden. Wat ook went is de troep op straat. Ze hebben hier geen prullenbak en geen vuilnisbelt. Je raakt geoefend. Zakje water leeg, poef, je laat je zakje vallen. Eerst verzamelde ik het in een pedaalemmerzak (doe ik nog steeds trouwens), maar die gooien ze evengoed over de schutting. Veel zit hier in plastic en dat geeft troep. Aan de andere kant lossen ze hier ook dingen slimmer op. Schillen en restanten van je mango laat je vallen waar je staat. Dat is zo weg, want de dieren eten het op. Honden, geiten, kippen, koeien, ezels, katten.... Wat eetbaar is ligt er nooit lang. Verder hebben ze een hoop dingen niet. Papieren zakdoekjes? Snot veeg je met je vingers weg en dan was je je handen in water. Toiletpapier? Je neemt een keteltje water mee naar de wc om je achterste mee te wassen. Idem voor luiers. Idem voor maandverband of tampons. Blikken en plastic flesjes worden hergebruikt. Ja, Cars, misschien kunnen we vast Chineesbakjes en yoghurtemmertjes gaan sparen voor de volgende keer. Flacons afwasmiddel, wasverzachter en douchegel? Welnee joh, zeep is de truc. Mam, tante Marij, fèène dreugerijkes? Hier drogen ze de was in de takken van de boom en over de schutting. De oplossingen zijn hier zo simpel. De opvoeding ook. Geen regels van jij moet om 7 uur naar bed, als ze slaap hebben vallen ze om. Veel mensen slapen buiten, dat zei ik al. Veel te warm binnen, zeggen ze dan. Een hele familie ligt dan languit naast elkaar op een grote mat voor de deur. En ik ook.
Een schoolbel die een verbinding heeft met een satelliet om exact op tijd te zoemen? Welnee, hier hebben ze een velg in de boom gehangen. Daar slaan ze met een ijzeren staaf op. Wat dat betreft vind ik het leven hier prachtig.
Kleding ook, het maakt allemaal niet uit of het modieus is, of het staat of niet, of het past, je trekt het aan want dat is wat er is. Kleding zou ik een volgende keer ook willen meenemen. Nee, ik weet niet of ik een volgende keer ga, ik denk maar alvast hardop op elektronisch papier. Of geef leerzame tips weg voor komende vrijwilligers. Ik laat aan het eind van de reis wat kleding hier achter.
En weet je, ondanks dat ze zo weinig hebben, kreeg ik gisteren van Fita een cadeautje! Een Burkinabé tuniekje, wit met blauw. Een tuniekje om aan te doen tijdens het feest donderdag, zeiden zo. Zo lief!!
Komende donderdag zou er een feest worden georganiseerd als het goed is, op school. Om te tonen wat ze van ons hebben gekregen, dankbaarheid te tonen en om te vieren. Ik ben dol op vieren. (Ik hóór nu ons mam, Cars en Adrienne zeggen: hebben ze rosé dan? Het antwoord is: nee)
In de klas was ik vandaag toch wel een beetje down. De leraar had een soort doorgebroken V-snaar, rubberachtige band/sliert in zijn handen en als kinderen stout waren, moesten ze hun handen uitsteken en sloeg hij ze daarmee op de vingers. Dat vond ik zo zielig! Soms slaat hij de kinderen ook met zijn knokkels op hun hoofd omdat ze niet kunnen lezen. Dan breekt mijn vmbo-juffenhart echt. Maarja, zo gaat dat hier. Niet over nadenken, De Rooij. De juf van groep 4, op zich een hele leuke vrouw, vond het maar niks dat het slaan wordt afgeschaft en verboden in Burkina Faso binnenkort. (Ik wel!) Ze zei dat het logisch is dat wij dat niet doen, omdat wij 25 gemotiveerde kinderen binnen hebben (woeha!) die toch wel werken (pfffrrrrrt!) dus wij hebben dat niet nodig. Maar hier willen de kinderen niet werken. Slaan, zei ze, is de enige manier om ze aan het werk te krijgen. Gelukkig werk ik in een land waar ze dat anders aanpakken! Nog een generatie en dan zijn ze hier ook gewend, en gaat het gewoon op de wat vriendelijkere manier.
Wat me blijft verbazen is het poligamie-vraagstuk. Poligamie is hier volledig geaccepteerd. Anne is al een paar keer gevraagd iemands derde vrouw te worden terwijl ze in Burkina is. Het is hier volslagen normaal dat mannen meerdere vrouwen trouwen. Ik zie hier in het dorp veel vrouwen alleen met de kinderen. Fita nam me zondag mee om haar man te bezoeken. De vader van Djélia en Lavieille kwam gisteren even kletsen. Daarna zijn die mannen weer weg. De vrouwen wonen alleen met de kinderen. Er is maar één gezin in het dorp dat monogaam leeft volgens mij, de vader en moeder van Aisha hebben samen 5 kinderen en wonen ook nog samen. Dat zou betekenen dat ze al minimaal 16 jaar samen zijn. Ik ben er nieuwsgierig naar hoe dat werkt. Ik ga het gewoon een keer vragen.
Liefs!
Geniet nog een paar dagen van de blije gezichtjes.
Liefs
Ik kijk weer uit naar je nieuwe verhaal!
Ik heb Rob het verhaal voorgelezen en ook hij genoot van je verhaal.
We moesten allebei lachen om je verhaal met snot veeg je met je vingers weg ihh zagen het helemaal voor ons
Nathalie geniet lekker van al je mooie avonturen en we kijken weer uit naar je volgende verhaal lieve groeten van ons Rob en Mireille
Het was voor je een fijne uitdaging om dit te doen. En al weer veel meegemaakt! Als je thuis bent, maken we een afspraak en dan vertel je je ervaringen.
Liefs en groetjes van Leonie