Ceremonie hier, ceremonie daar

En zei ik gisteren nog dat het vandaag zo heet was en dat vast zou gaan regenen? Nou, het was een megaplensbui van enkele uren, met onweer. Maar daarna was het lekker fris! Zakaria was tot op het bot toe nat van even oversteken met de spullen voor de thee, het arme manneke. Hoe dan ook, het maakt het wat herrie, die grote druppels op het golfplaten dak. Het dak is niet overal waterdicht, maar dat levert geen rivieren op, slechts een paar druppels. En tsja, binnen slapen dus, want het heeft tot ver in de nacht geregend. Verder was het vandaag de dag van de ceremoniën. Allereerst werd er op school een ceremonie gehouden om mij te bedanken (en jullie, donateurs, ook!) voor alles wat we voor de school en het dorp hebben gedaan. Ik som nog even op: bureaus, stoelen (oranje, trouwens! Grapje van Woelie), schoolborden aan de muur, kleinere schoolborden voor groepswerk, een paar dozen krijt, een paar dozen balpennen, nieuwe leitjes, twee elftallen sporttenues, nieuwe voetballen, een kraan die is aangesloten op de waterleiding, een ventilator en een muurtje om een levensgevaarlijke verwaarloosde put op het schoolterrein. Het halve dorp was uitgelopen, veel publiek. Bovendien hadden alle belangrijke heren van het dorp zich vooraan op een stoel gepositioneerd. Er kwam een groepje mannen trommelen en vertalen naar de mensen wat ik had gedaan, wat het wondzorgproject is (dus Anne en Marie mochten ook vooraan zitten, naast mij) en wat ik nog wilde zeggen. Ik heb de mensen van de school bedankt, dat ze me wilden ontvangen. Ik heb uitgelegd dat het niet alleen mijn geld is, maar vooral donaties van leerlingen, hun ouders, mijn collega's, vrienden, familie. Wat hebben ze ontzettend goed hun best gedaan om me in het zonnetje te zetten, erg leuk! Het dorpshoofd heeft me uit naam van de bevolking bedankt en heeft me cadeaus gegeven. Een prachtig houtsnijwerk voor aan de muur, een Afrikaanse ketting, bijpassende oorbellen en een sleutelhanger. Heel mooi allemaal! Uiteraard nog een rondje foto's. Team in oranje tenues (met mijn favoriet Zakaria), team in gele tenues, Nathalie met hoge heren, Nathalie met docenten, alle leerlingen van school (jawel!) en natuurlijk Fita, de bups en ik. Ik moet zeggen, ik voel me ontzettend vereerd, ik vond het heel indrukwekkend allemaal! Vanmiddag, aan het eind van de middag, had Katu me uitgenodigd. Een paar dorpen verderop, in het dorp waar zij vandaan komt, Wolokoutou, waren vandaag maskerfeesten, dus of ik meeging. En mijn camera niet zou vergeten. Aischa was Taxi Tanja. Eerst heen met mij en Aya (dochtertje Katu), dan terug naar Banakélédaga. Dan weer heen met Katu en de baby. Dan weer terug met mij. Van Katu heb ik dus al afscheid genomen, zij blijft met haar kinderen en man nog even bij haar familie. Ieder dorp heeft maskerfeesten. Aischa heeft uitgelegd dat er witte maskers zijn en rode maskers. Wat ik heb gezien zijn rode maskers. Op zaterdag 17 mei zullen die in Banankélédaga plaatsvinden, maar dan ben ik al thuis, dus dat loop ik mis. Vandaar dat Katu me uitnodigde, heel lief van haar en Aischa om dit zo te organiseren dat ik het toch kan zien. Elk dorp heeft een keer per jaar maskerfeest. Dan worden de overledenen van dat jaar geëerd. Katu's vader is in november overleden. Ik vroeg of ie oud was geworden. Ja, zei ze. Héél oud, 64. Zo zie je maar, de levensverwachting is hier wat anders dan bij ons. Mannen dossen zich uit in de meest prachtige maskers en sliertjes. Kleurig, sliertig dus als zij ronddraaien tijdens het dansen veren die sliertjes alle kanten op. Er wordt een ritme geslagen op de trommel, er wordt op een fluit een deuntje gefloten en één voor een komen de gemaskerden op om te dansen. Daarbij draaien ze supersnel in het rond. Dan word je toch dol? Ja, daarom worden ze regelmatig opgevangen door omstanders om ze niet te laten vallen. Prachtig om te zien! Ik heb veel foto's en filmpjes gemaakt. Na deze hele indrukwekkende dag komt mijn afscheid wel heel dichtbij. Fita kwam me net al toevertrouwen dat ze vannacht niet kan slapen omdat ik wegga. Lieve Fita. Ze heeft zo goed voor me gezorgd! Iedereen wel hier. Wat een geweldige belevenis! Ik ga nog gauw genieten van mijn laatste avond! Dankjewel voor al jullie leuke en lieve reacties, fijn dat jullie hebben meegelezen :) Jammer dat ik weinig foto's heb kunnen uploaden, maar die houden jullie allemaal tegoed. Ik ga een dik, dik, dik fotoboek maken! Hopelijk hebben jullie je wat kunnen voorstellen bij mijn beschrijvingen. Rest mij een afscheid en een flink lange reis. Morgen om 10 uur halen Marie en Anne me op en gaan we naar Bobo-Dioulasso. Morgen om 14 uur zit ik in de bus naar Ouagadougou. Daar zou ik dan om 19 uur moeten zijn. Kwartiertje lopen naar de luchthaven. Om 00.50 uur (dan is het dus al zondag) vertrekt mijn vliegtuig. Tussenstop in Niamey, Niger. Dan transfer in Casablanca, Marokko. Rond een uur of 12 geloof ik zal ik landen op Brussel. Cars en mij moeder halen me op. Liefs!