In het dorp

Bedankt voor jullie reacties, schrijf niet voor niks dus!
Jeetje, waar moet ik beginnen met vertellen?!
Banakélédaga ligt 15 km buiten Bobo. Nou, die grote tas met slippertjes en speelgoed is nog even in Bobo, die wordt meegebracht als het wondzorgproject is. Marie met mijn backpack op haar rug, op haar eigen brommer. Woelie met mij achterop en ik had dus zo'n grote, staande ventilator vast. Het was vast een prachtig gezicht. Maar we zijn er gekomen!

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik erg hartelijk ben ontvangen! Ik ben aan diverse mensen voorgesteld en heb samen met Woelie en Marie een rondje gemaakt door het dorp. Ik heb een offerplek gezien, de navel van het dorp. Hier offert men kippen. 
Ik heb een rondleiding gehad langs toiletten, wasplaatsen. En mijn huisje was leeg. Maar in een mum van tijd was het een echt huis! Ik heb twee stoelen, een tafeltje en een hele hoop krukjes in mijn woonkamer. In mijn slaapkamer had ik mijn slaapmatje geïnstalleerd en mijn pop-up-muskietennettentent. Tante Fita, mijn gastmoeder zal ik maar zeggen, vond dit niet genoeg en ging prompt een bed halen. Een prachtig, bamboe bed. 
Ik heb eten geserveerd gekregen in mijn huisje, ook voor 'mijn gasten' Marie en Woelie. Goei eten. Tô, een soort plakkerige maisrijst, brood, avocado, vis, rijst, een soort peulensaus. En tèveel, echt zoveel kan ik in een week nog niet op!

Tante Fita is een lief mens. Maar oh, al die oude dametjes hier in het dorp zijn ook heel lief! En Amadou, ook al familie van Woelie en mijn 'beschermheer' in en om het dorp is óók heel lief! En alle kindjes en.... En veel dieren, geiten, kippen, ezels, honden, alles loopt hier rond. En ze zijn er niet echt lief tegen. (Lees je dat, Yara?)
Oh, dat hallo-ritueel hier, onbeschrijflijk, het is een heel standaardgesprek. Ongeveer zoiets:

'Alles goed?'
-'ja'
'Met je familie?'
-'prima'
En je man?
-'uitstekend'
Ik moet nog effe oefenen. Ik kan hallo zeggen in het Bobo en wat terugzeggen, maar niet teveel. Ook dankjewel en goedenavond lukt al. (Goedenavond start hier al om 14.00 uur trouwens). Amadou zegt dat ik dat na twee weken vast al onder de knie heb.

Afijn, het moment was daar, Marie en Woelie gingen terug naar Bobo. En lieten mij dus alleen in het dorp, haha. Woelie vertelde nog dat ik de eerste blanke ooit ben die in het dorp heeft geslapen. Marie heeft wel 1000x gevraagd 'ga je je redden?' En ik heb wel 1000x gezegd 'ja hoor, komt goed'.

Op het moment dat Woelie en Marie vertrokken, bleek ik te zijn veranderd in een kindermagneet. In een fractie van minuten stonden er wel 20 kindjes om me heen, van peuter tot een jaar of tien. Prachtig! En af en toe zit er een kind tussen dat Frans spreekt, maar met handen en voeten kom je ook een eind hoor! Ik heb mijn camera tevoorschijn gehaald en heel veel foto's gemaakt. De kinderen werden hoe langer hoe gekker, als zij. Aar op de foto mochten en daarna op de camera de foto mochten zien!

Ik heb heerlijk zoete mango gekregen en een lekkere komkommer. De kinderen uit het dorp snijden het voor me en ik doe alleen maar mijn best te onthouden dat ik met mijn rechterhand moet eten, je linkerhand is onrein. Weer keiveel natuurlijk, dus ik heb flink zitten delen met de kinderen.

Voor tante Fita had ik een paar Hollandse klompjes gekocht, van die gele, ze is er zeer verguld mee. Oma heb ik een ketting gegeven.   

De vrouwen uit het dorp kwamen me uitnodigen om mee te gaan naar hun hang-out. Onder een afdak, in een doorloop hebben ze matten op de grond en daar zitten ze op. Ze kletsen wat, hebben er muziek bij, zingen wat mee. Ook hebben ze schelpjes die ze bij elkaar rapen en opgooien. Ik herkende het uit Zululand. Daar had de lokale waarzegster deze. De vrouwen legden me inderdaad uit dat ze hiermee konden zien of iemand gelukkig wordt, of iemand ziek wordt, ze kunnen in het verleden en het heden kijken.
Al observerend zag ik dat ze bij sommige combinaties ondersteboven-schelpjes iets figuurlijks wegveegden op de mat en bij sommige schelpjescombinaties kregen vrouwen drie schelpjes, die ze tegen hun voorhoofd hielden. Ik mocht al snel meedoen. 
Hard gejuich als ik al doorheb dat ik het ongeluk moet wegvegen op de mat. En als ik de schelpjes al goed tegen mijn voorhoofd houd. 
Nou, ik ga hier dus veel lachen, het is goed dat ik er ben en ik ga ook nog rijk worden. Zeggen de schelpen. En als ik niet verdrietig word, is dat omdat de schelpenlegster me heeft beschermd.
Oh, en Cars, ik heb je foto laten zien, de dames vinden je een knapperd. Oh en mam, jou vinden ze jong.

Vanavond, na het eten (macaroni gegeten met vis), was ik door Amadou uitgenodigd bij het theeritueel dat de mannen elke avond hebben. Fita had een matras voor me klaargemaakt buiten. Tijdens de thee (bwaaaah, loeisterk, morgen meer suiker vragen) waren de heren oprecht geïnteresseerd in Nederland. Wat verbouwen jullie, hebben jullie veel boeren, moeten jullie veel importeren, wat eten jullie, hebben jullie allemaal een auto, waarom ben jij enigst kind, wat voor weer is het bij jullie.... Veel van wat ik vertelde riep 'bwoooohs' en 'waaaahs' op. De prijs van een mango in Nederland, het feit dat wij flats hebben van 16 hoog, dat iedereen haast een auto heeft en dat het thuis deze week 13 graden overdag gaat worden en 1 graad 's nachts. Het principe van kassen heb ik ook uitgelegd, vonden ze als science fiction klinken. 

Terwijl de mannen nog thee zaten te drinken, gingen veel vrouwen en kinderen slapen op de mat buiten. Omdat het buiten koeler is. Ik heb maar gekozen voor binnen slapen, en dus hebben ze het matras hier binnen gelegd.

Als afsluiting van de avond heb ik geplast op een Afrikaans toilet. Het muurtje is al bijna opgehoogd. De toiletplek is zo'n 3 bij 3 meter. Het muurtje er omheen 1.60 m. In het midden is een gat in de grond met een dekseltje erop. En het stinkt haast niet! Er liep echter wel een kakkerlak van een centimeter of vier, die heb ik eerst het gat in laten gaan voor ik ging hurken. Lekker hurken met de hoofdlamp op. 

Ja, ik heb maar één keer geplast, de rest zweet je uit. Man, wat is het heet hier in de zon! 

Morgen om 7.15 zijn Marie en Anne hier weer om mee te lopen naar school en me daar voor te stellen aan iedereen. De schooltijden heb ik nagevraagd bij Woelie. 7 uur tot 12 uur en 15 uur tot 17 uur.  Ook siësta dus. Ben erg benieuwd.

Truste, liefs!
Nathalie