De eerste etappe

De eerste etappe ging prima. Van Schiphol naar Dubai. Dat duurt een uurtje of 6  1/2. Ik heb mooi naar buiten kunnen kijken, mooi joh. Al die groepjes lichten. 
Tsja, Dubai..... Pfoe! Wat een luxe daar. Mercedessen, parfums, sieraden, lichten, bling-bling... Ik mocht er tien (!!!!) uur doorbrengen. Ja, beetje rondkijken is leuk. Beetje eten en drinken. Maar ooit wil je toch gewoon slapen, want het is nacht. Maarja... Alleen maar rechte stoelen. Met leuningen er tussen. Dus gaan liggen op twee stoelen is geen optie. Er waren wel ligstoelen (soort tuinstoelen waarvan je de rugleuning achterover kunt zetten en de voetsteun omhoog), maar die waren natuurlijk al snel bezet.
Ik heb even op de grond liggen slapen met mijn rugzak als kussen, maar dat trekt vrij koud op hoor, die tegelvloer, hahaha! Er was maar één oplossing.... Je weet wel die boardingpoortjes waar de juffrouw bliept met je boarding pas. Daar lag vloerbedekking. Andere mensen zag ik daar gewoon liggen slapen. Het is immers een rustig hoekje. Dus dat heb ik ook gedaan. De schoonmakers laten je ook gewoon liggen, die snappen zelf ook wel dat je wilt slapen. 
Trouwens, schoonmakers zeg ik, laat niemand je ooit vertellen dat Dubai een vies land is, dat is on-mo-ge-lijk! Voordat je gaat plassen wordt de wc voor je gepoetst en als je klaar bent weer! 
Afijn, ik lag goed en wel te knorren.... Gaat het omroepsysteem aan en roept de moskeemeneer op tot het gebed.... Ah shit! Wakker! Hoe laat? Half vijf... Grmmmmbllll... En ik zou pas om 10.25 vertrekken....
Het is uiteindelijk goed gekomen. Ik heb gevlogen en ben veilig geland in Durban. En ondanks dat het superlang duurde eer ik mijn koffer zag (ik dacht, daar gáán we weer!), kwam mijn koffer gewoon en kon ik gewoon lekker mee met Jacqui!
Lekker bijgekletst bij Jacqui en Steve en vroeg naar bed gegaan, want... Bijslapen gewenst!
De vrijdag was een ontzettend gezellige familiedag! Francis, Chandri, Jacqui, Steve, ome Keesje en tante Marianne, lekker glaasje rosé en wat knabbels.... Heerlijk! Om een uur of negen stond ome Keesje al op de stoep, en dat was omdat zijn dochters hem op het hart hadden gedrukt niet te vroeg te komen.
Er is toch nog een nicht? Ja, Carina. Maar zij was op dat moment helaas in Swaziland voor nieuw werk voor haar man Peter, om wat dingen te regelen....
De zaterdag was ook geweldig! Samen met Jacqui en Fran -dus gezellig- ben ik heel stoer in de ochtend het stadion van Durban op geweest. Het Moses Mhabida stadion is speciaal voor het WK voetbal van een paar jaar geleden gebouwd. Veel te duur natuurlijk en wordt nauwelijks meer gebruikt,  je kent het wel. Dus wat hebben ze bedacht, de Sky Car en de Big Swing. De Sky Car brengt je in 2 minuten de hele 106 m omhoog, naar een platformpje bovenop de bogen over het stadion. Je hebt daar bij helder weer een prachtig uitzicht over Durban en omgeving, de zee.... Je kunt zelfs UShaka zien liggen, mam! Ja, ik had wat schrik, maar ik heb het wel gedaan. De weg omhoog was prima, op zich durfde ik wel naar de zijkanten te kijken. Je hebt die boog voor je, dus er is iets. Bovenop was prima, al voelde ik me wel zekerder als ik wat vast pakte. Er staan gewoon dikke ramen van een meter hoog om dat platform heen, dus je kunt er niet af waaien of vallen, maar toch. Hoogtevreeslijders kennen misschien dat besef, dat als een shock door je heen gaat: fuck, ik sta bovenop dat hoge stadion!!
Het Sky Karretje kan maximaal 26 mensen vervoeren. Het gaat steeds omhoog en naar beneden, als je het beu bent kun je dus gewoon de Sky Car weer naar beneden pakken. 
De andere kant van de bogen is voor de Big Swing. De Big Swing is dus gewoon een lang stuk elastiek waaraan je zo' n 100m naar beneden kunt springen. Maar dan moet je wel eerst de 500 traptreden op naar boven.  Mooi om te zien, dat soort van bungeejumpen. Wat wel raar was in onze ogen, is dat als ze bijna beneden zijn, ze niet verder naar beneden worden gelaten en worden losgekoppeld, maar dat ze ze weer naar boven hijsen. Moeten ze weer al die 500 treden lopen! 
Na ons avontuur bij het stadion zijn we naar het Umlazi Bird Park gegaan. Prachtige vogels gezien, zo divers! Meest indrukwekkend was toch wel de hornbull (wat is dat in het Nederlands?) met een stuk soort van kraakbeen op zijn kop en veren die als snowboots langs zijn poten zitten. Prachtige rode ibissen, flamingo's, papegaaien, ooievaars, niem maar op. Ook hun vogelshow was erg leuk.
Ter afsluiting zijn we in de Pavillion, één van de vele grote malls daar in de omgeving, met zijn drietjes een lekker hapje gaan eten. En lekker mensen kijken natuurlijk!