Olifantengetrompetter en plakkerige kinderhandjes

Jep, 5.10 en het was weer dag! Hop, een lauwe koffie erin (de ketel moet dan nog opwarmen) en jet was tijd voor gamecount. Dus, letterlijk vertaald, wildtelling. Het Thandaterrein is opgedeeld in een vast aantal gamecount-routes en met behulp van de gps noteer je waar je welk wild ziet en hoeveel. Ik was bij vrolijke Richard ingedeeld. Onderweg hield onze weg op. Ineens. Dus we moesten wel van de route af om via een ander weggetje weer terug op route te komen. Stel je bij weg niet teveel voor. Een pad vol gras of rotsen waar een bandenspoor in staat, is een weg. Kan smal zijn, kan zijn dat je continu weg moet duiken voor ontzettend gemene prikkelbossen.... Vanmorgen is Richards truck echt enorm beschadigd geraakt. Er was overduidelijk al lang niemand meer over dit 'weggetje' gereden, want Birgit uit België en ik hebben zowat languit over de eerste bank van de truck gelegen! Het was nogal dicht begroeid met gemene prikkelbomen....

Oh, Cars, weet je nog dat ik zo hard heb zitten lachen dat men ons vanuit African Impact aanraadde een muts en handschoenen mee te nemen? Nou heb ik die op het laatste moment toch maar in mijn koffer gestopt, onder net mom van misschien hebben ze gelijk. Nee, ik heb nog geen muts of handschoenen gebruikt. Maar ik zie hier wel mensen een muts en handschoenen gebruiken 's morgens op de truck! Dus echt gek was het niet. 

Ik zei laatst ook dat net best fris was dan en mensen vroegen 'hoe fris'. Nou, vanmorgen hebben we op het gamecountformulier de temperatuur moeten invullen dus ik weet het. Om 7 uur 's morgens is het 8,3 graden Celsius. De gemiddelde Nederlander vindt dat te koud voor muts en handschoenen. Maar reken wel mee dat je op een open truck zit en die rijdt. Dus je vangt bovenop de 8,3 graden veel wind. Maar mijn fantastische softshelljack (staat in mijn top tien van beste koop ooit) heeft me nog elke ochtend en elke avond warm gehouden! Voor de beentjes nemen we dekens mee op de gametruck. 

Na de gamecount was het weer tijd voor de kindertjes van Mama Grace's crèche. Gewapend met de afbeeldingen die ik deze week maakte en tuingereedschap voor de personen die in de moestuin zouden werken gingen we op pad. Dit keer pasten we niet allemaal op de gamedrivetruck, dus Margot uit Frankrijk, Bas en Birgit uit België en ik zijn maar met een kussentje onder de bips, heel Afrikaans, achterop de pick-up gegaan. Geen probleem. Zit net zo goed. 
De kindertjes zijn weer blij, we hebben weer flink met ze gespeeld en geknuffeld en volgens mij vonden ze de dierennamen wel aardig, maar de kleurplaat van neushoorn superleuk. Wat een scheetjes allemaal.
En weet je nog dat ik vorige week zo stom was geweest om mijn allermooiste foto te deleten? En dat die van een meisje was, die haar lappen pop op de rug had gebonden, zoals vrouwen hier de baby's dragen? Nou, datzelfde meisje deed het weer! Ik heb dus wel haar foto, al is die niet zo mooi gelukt als de vorige, haha. 

De eerste teek is gesignaleerd in onze club. Margot uit Frankrijk had prijs. Iiieeeeew! Hij is verwijderd en ze hebben er jodium op gedaan. Ik ben zo bang dat ik er ergens op mijn rug een heb zitten hè, die ik niet zie. Iiiieeeeeeh!

Vanavond hadden we een hele spannende gamedrive. Richard had vanmorgen de olifanten al gezien, dus hij wist in welke hoek hij moest zoeken. Nou zei ik al dat een weggetje soms niet echt een weggetje is. Vanavond maakte hij het nog bonter! Hij reed gewoon door de bush, reed over boompjes heen ('Die buigen mee') en reed struiken plat. En dat allemaal zodat wij zo goed mogelijk de olifanten zouden kunnen observeren. Gedrag, identificatie, gps, noem maar op. 
Richard is zo grappig, hij springt uit de truck om sporen te zoeken, prikt in die sporen met zijn shitstick en komt dan terug naar ons met een perfect samengesteld draaiboek over hoe het is gegaan; 'het mannetje kwam hier aan, ging zo en toen daarheen weg....' Leuk hoor, hij is een stuk levendiger dan Cela en wil ook dat wij uit de truck komen, zodat hij ons kan leren hoe je de sporen moet interpreteren. Rond van voren, achter is het zand wat weggestapt. De sporen van de achterpoten staan meestal op of heel dicht naast elkaar. 

We vonden de olifanten en konden mooi zien hoe een olifantendame een pluk gras uit de grond trok met haar slurf, het uitklopte tot het zand er uit was, het heel handig oprolde en ik haar mond stopte. Mooi hoor!
Ook zagen we een mama-olifant die kindje olifant leerde wat hij nog meer kon eten. Kindje olifant rook aan het plantje in mama's mond... Hij vond het wel wat. 

Staan we daar midden in de bush tussen een aantal olifanten, beginnen ze toch ineens te trompetteren!! Met zijn allen en hàrd! Richard probeerde er als een speer vandoor te gaan om te gaan kijken wat er aan de hand was, maar geen idee. Hij vermoedt, gezien de overduidelijke consternatie, dat er een leeuw of luipaard misschien een baby-olifantje aan het besluipen was. En aangezien we even daarvoor een vrouw van Thanda zagen die zei dat ze een luipaard had gezien, dus Richard ging er maar van uit dat het dat bewuste luipaard was dat het olifantje wilde besluipen. Maar dat luipaard is wel geschrokken van dat getrompetter, dat weet ik zeker. Of zoals Richard het dan zegt: 'there's one really scared kitty kitty in this block'.
Was wel een vette gamedrive! Hop, vol gas door die bossen heen, dat getoeter om je heen, niet normaal!

Morgenvroeg mag ik voor het laatst het tekenparadijs in... Brrrr....

Liefs!