Oranje ballonnen zorgen voor een grote glimlach

2 mei 2014 - Bobo Dioulasso, Burkina Faso

De avonden in het dorp zijn altijd gezellig en levendig. Het is vroeg donker. Uurtje of 7. Rond een uur of 6 kwam Zakaria me halen, er was een voetbalmatch, of ik kwam kijken. Het complete team stond klaar, uitgedost in hun shirts gemaakt door onze leerlingen. De bal van Bart Brenders erbij, die bal is hun trots. Het andere team was in het zwart. En voetballen maar. Ik heb een klein stukje gekeken en foto's gemaakt, toen moest ik weer terug want Fita was al bezig met het avondeten; couscous met neré. De mannen van het witte team hebben gewonnen met 3-2. Goed werk!


In de avond komt Amadou nog altijd langs met zijn thee, heel gezellig. Hij kan goed Frans en we hebben het over van alles en nog wat. Fijne vent. Iedereen is op een avond buiten. Er zijn twee huizen die een tl op de gevel hebben en dat verlicht het stukje dorp waar ik woon. Ik had graag buiten willen slapen, maar Anne liever niet (had geen klamboe meegebracht), dus binnen is dan beter. Op een gegeven moment leek het alsof we waren teruggekeerd naar de Middeleeuwen. Een man met een djembeetje verscheen, al trommelend en roepend. Het was een communiqué, legde hij uit. Het was de omroeper die kwam vertellen dat morgen de dokter naar het dorp kwam voor de polio-entingen.


De leraren van de school waar ik meeloop wilden ook wel eens weten of je bij ons ook mocht slaan. Ik heb ze uitgelegd dat dat streng verboden is. Dat vonden ze moeilijk. Of ja, moeilijk om dan orde te houden. 
Hier slaan ze met de vlakke hand als kinderen niet luisteren. Of met de knokkels boven op het hoofd als er twee niet mee zitten te doen. Erg zielig soms. Vandaag was ik buiten met 'een klein groepje', 47 kinderen. Ze zaten buiten onder de bomen in groepjes te lezen. Ik wilde in het boek kijken van eentje en kroop ineen, die dacht dat ik hem ging slaan. Zielig hè.


Er waren vandaag maar twee leraren! De rest was er niet. De derde leraar kwam om een uur of tien (dus 3 uur te laat), door een groot ongeluk op de weg. De rest was ziek. Ineke Rijkers (roostermaakster van De Rooi Pannen) zal akelig worden als ze dit ziet, maar die leerlingen zitten dan dus de hele dag in een lokaal. Alleen. (School is trouwens nooit op slot in avonden en weekenden, alleen het kantoor van de directeur) Ze lezen samen wat op het bord, zingen wat. Vervanging is niet te krijgen. Sowieso zijn leraren voor op het platteland moeilijk te krijgen. Dat komt omdat je maar weinig reisvergoeding krijgt. De meeste leraren wonen toch in grote steden en moeten dus met weinig reiskostenvergoeding naar de dorpen. In de stad daarentegen staan soms meerdere leraren op een klas! En die krijgen allemaal betaald!


Vandaag heb ik de ballonnen van Stefanie uitgedeeld in de klas. Ze waren allemaal dolgelukkig met hun ballon. Ze zijn er erg zuinig op, ook in het dorp zie je ballonnen nog lang terug. Als ie klapt kun je er nog kleine ballonnetjes van maken en kun je er alsnog mee spelen. Zo werkt dat in Afrika.


Oh, weet je wie ik vandaag heb ontmoet? Nathalie Sanou! Heel grappig, iedereen in de omgeving van het dorp heet Sanou met de achternaam. Een klein meisje heeft Nathalie als voornaam. Nathalie Sanou dus! Met haar sta ik op de foto. Jammer dat ze zo bang van me was. Tsja, wat bij ons gebeurt met zwarte piet gebeurt hier omgekeerd. Er is ook één peuter in het dorp die nog elke keer gaat krijsen als ze mij ziet.... Doe je niks tegen.


Ohja, Audriëtte vroeg of ze mijn blanke huid willen aanraken. Nee, dat niet, maar die tattoos, dat kennen ze niet, dat willen ze aanraken. En er af vegen. Wel leuk, zeggen ze dan, zo'n tekening. Je kunt mooi tekenen, zeggen ze dan, haha :-)


Er is iemand langsgeweest op school om berekeningen te maken om de waterleiding aan te leggen. De offerte komt eraan. Ik hoop dat dat nog kan van het geld.


Over schoolgeld moet ik wat uitleggen. Ik heb als insteek gehad om kinderen naar school te doen. Maar nu ik hier ben, zie ik dat dat niet realistisch is. Veel ouders zien het belang niet in van onderwijs. Het resultaat duurt te lang. Het is niet erg duur, maar ze zijn al jaren boer en dat gaat goed, dus waarom je tijd verspillen op een school denken ze dan. Al zou ik dus lesgeld betalen voor kinderen, zouden ze dus nog wegblijven. Want hun ouders vinden het niet belangrijk. 
Ik kan dus beter investeren (met jullie geld) in de kinderen die wel komen en het voor hen zo aangenaam mogelijk maken. Hopelijk bent u, als sponsor, het eens met de door mij ingeslagen weg. 


Anne is toch erg blij dat ze in het dorp heeft gelogeerd. Dat vind ik dan weer fijn. Toch een onvergetelijke ervaring, zei ze. En dat kan ik alleen maar met haar eens zijn. En ik vond het ook gezellig dat zij er was. Gisteren heeft ze tô gemaakt (witte plakrijstenpap), mango's geplukt met een hoop kinderen terwijl ik inkopen aan het doen was met de heren in Bobo voor school. Ze kon goed overweg met Aisha, een lieve meid van 16 die goed Frans kan en heeft dus besloten vanmorgen met haar mee te gaan naar het collège, de middelbare school is dat, een dorp verderop. 


De dokter is inderdaad in het dorp geweest die ochtend, met zijn assistent. Met krijt schrijven ze dan op de huisjes hoeveel mensen er wonen en hoeveel onder de 5, en een check of ze dat kind hebben geënt. Op mijn huisje staat nu heel mooi met krijt 1/1/0, hahahaha! Dus ik wóón er echt! *glimlach*


Na een heerlijke lunch en een kleine siësta bij de vrouwen onder het afdakje werd het wat bewolkter. Dat was erg welkom want het wàs me toch een hete dag! Het is de heetste periode van het jaar en ik ben er direct ingevallen. Pfoe! Ik merkte het al vaker, mijn lijf wil dat niet. Ik word dan echt ziek van de hitte. Dat is het enige waar ik tegenop zag van de hele reis, en ook het enige dat tegenvalt. Ook vandaag na de rit naar Bobo met Anne op de brommer had ik weer even een hitteklap. Ik herken het voortaan. Slap, draaierig, hoofdpijn, maagkrampen (niet overgeven, echt kramp in die spier daar, middenrif). Ik moet dan echt liggen en er moet water in. Véél water. Lieve Anne heeft even water voor me gehaald en heeft me naar Dian gebracht, naar Forêt Diasso dus, waar ik slaap. Hele middag voor pampus gelegen, nu bedtijd. Morgen weer een dag.


Ik ga mijn wekker vroeg zetten en dan ontzettend genieten van een lange douche! Wauw, een douche! Ik ga mijn haren wassen, benen en oksels scheren.... Heerlijk! Wat een luxe na een week dorp! En morgen bij het ontbijt.... Ik kijk er al naar uit.... Echte Hollandse koffie! Jippie! Ook dat is een week geleden! 


Heb ik de douche en de koffie gemist? Welnee! Nee, echt niet, ik zou niet willen ruilen met de ervaring die ik nu heb, bijna een week in het dorp wonen. Dat is echt onvergetelijk! Maar ik ben wel heel blij met een echte douche nu, en een echte Europese wc, en een oerhollandse bak koffie, geserveerd met de zachte g!


Truste, liefs!

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Mam:
    3 mei 2014
    Hoi,
    Wat een mooi verhaal weer. Zoals verwacht is de hitte je grootste vijand, maar je slaat je er dapper doorheen. voldoende drinken en op tijd rust. het lukt je.
    Ondanks de hitte zie ik op de foto's een stralende lach, en dat zegt heel veel. Geniet van de luxe in Foret Diasso. Fijn weekend daar en weer heel veel succes volgende week.
    liefs,
  2. Audriette:
    3 mei 2014
    Mooi Nathalie!
    Allerlei emoties komen los bij het lezen van je verhalen!
  3. Anke:
    4 mei 2014
    Prachtig! De foto met de balonnen is schitterend! X
  4. Renz:
    8 mei 2014
    Beleef alles mee via jouw verhalen....