School in Burkina Faso.... Wauw, da's anders!

Het lukt niet altijd even goed met het internet hier, dus helaas kan ik niet zo vaak bloggen als ik zou willen. Dit wordt dus weer een enorm lang verhaal! En die foto's komen ècht nog ;-)

Gisteren ben ik voor het eerst naar de school geweest. Marie heeft me erheen gebracht, samen met Anne, om me voor te stellen. Ze snapten er vrij weinig van, ze dachten dat ik een stagiaire was. Inmiddels hebben ze door dat ik de vrouw van anderhalf miljoen ben ;-)

School is hier van 7 tot 12 en van 14 tot 17 uur. De ochtend ging prima. Oumar, de docent van CP1, 'mijn groep', oefende schrijven, klanken, woorden, aan elkaar schrijven. Ook rekenen, dan pakken de kinderen dopjes van frisdrankflessen uit hun tas als een soort van telraampje. Ze hebben voor het eerst vermenigvuldigd.
Deze kinderen praten tot dan toe hun eigen taal, het Bobo, en leren nu voor het eerst Frans. De meester deed dit op een leuke, aansprekende manier. Door borden met echt eten neer te zetten en de kinderen om de beurt in het Frans te laten zeggen en zien 'Fatoumata eet de rijst', 'Ibrahim laat de couscous zien.'

De discipline is onvoorstelbaar op de school. Als de meester weg is, roepen de kinderen elkaar tot de orde met een 'silence!' en een soort van klassenassistentje/klassenvertegenwoordiger mag zelfs kinderen in de hoek zetten. Ze zitten dan op hun knieën onder het bord met de armen voor de borst gekruist. 

Als de leraar even weg is, of zoals vanmorgen toen hij te laat was, regelt de hele klas zichzelf. Stellen ze zich zelf op in rijen. Gaan ze zitten. Pakken ze hun spullen. Gaan ze zelf naar het bord om te oefenzinnen hardop op te lezen met de aanwijsstok. Zetten ze zelf mijn stoel binnen en dragen mijn tas. Vanmorgen renden ze naar buiten toen ze de brommer hoorden om zijn tassen aan te pakken. 

Jaaaaa, collega's....

Dat is de gewoonte. Eén van de juffen denkt dat wij in het paradijs leven met 25 kinderen per klas gemiddeld. Ik heb gezegd dat onze gewoontes wel anders zijn. Dat een kind best koffie voor me haalt, maar dat het niet de gewoonte is dat je alle tassen overpakt.

De ochtend is afgelopen om 12 uur en dan verzamelen alle kindjes uit 'mijn dorp' zich om me heen om me de weg te wijzen naar huis. Vast een geweldig gezicht, één blanke in het dorp voorop als moeder de gans en de rest er achteraan. Eentje draagt dan mijn tas (niet onderhandelbaar) en de ander draagt een koelboxje waarin hij bevroren water voor me haalt.

Nou, dat bevroren water is een mooi bruggetje, want die middag heb ik eigenlijk vooral voor pampus gelegen onder de bomen, op de ligstoel van de directeur. Het was zooooooooo heet! Ik was er helemaal slap van en goed beroerd. Het was zo'n 43 graden in de schaduw, raad maar hoeveel in de zon. Ik was echt ziek van de hitte. En ik had zo'n dorst. Ik kon alleen maar drinken en slapen. Terug naar huis heb ik dat ook gedaan. Ik heb alleen maar geslapen en gedronken, ik kan goed 6 liter water op hebben!! En even ter illustratie, drie keer een miniplasje gedaan. 

Vannacht heeft het gelukkig wat geregend en dat gaat het nu zo ook doen zo te zien en te horen aan het gerommel. Mooi, scheelt een stuk in de temperatuur.
Ik heb besloten het leuk te houden voor mijzelf en alleen in de ochtenden naar de school te gaan. Je moet een stuk lopen door de felle zon, niet te doen hee.

De eerste nacht in het dorp heb ik braaf binnen geslapen, maarja, when in Burkina Faso do as the Burkinabé, vannacht heb ik tot de regen kwam gewoon met als de rest van het dorp buiten liggen slapen. Want dat is veel koeler! Heerlijk geslapen. Gewoon mijn muskietentent over mee heen, klaar. 

Gisterenavond heb ik uiteindelijk toch maar even mijn ogen open gedaan. Amadou was er voor een kopje thee. Gezellig! Woelie heeft hem gebombardeerd tot mijn beschermheer in het dorp, dat is ie ook. Zo ziet ie er ook uit. Een hele mooie, grote, brede man. 
Tante Fita kwam ook gezellig meekwebbelen. 

Gisterenmiddag en vanochtend ben ik op school verwonderd geweest over het volkslied zingen en vlag hijsen danwel laten dalen aan het begin danwel het einde van een schooldag. Mooi hoor, ze zingen allemaal even fanatiek mee. Ze hebben hier een schoolkantine. Die maakt couscous of rijst. Een docent vertelde me dat de staat dit bekostigt. Wel goed dus. Daarom brengen de kindjes elke dag een leeg doosje mee. Vanochtend sleepten ze allemaal een flinke tak mee. Op mijn vraag waar dat voor was, vertelde hij dat dat hun eigen tegemoetkoming is voor de dames van de schoolkantine om op te koken. Ik stel me een Burkinabé studiegids voor. Ouderbijdrage: wat flessendopjes en af en toe een tak.
De kinderen schrijven in mijn klasje trouwens op een leitje, met krijt. Er is in mijn klas geen papier. 
Ik ga deze week met het schoolhoofd shoppen. Tafels en voetballen en allerlei schooldingetjes. De directeur zit onder de boom op het schoolplein te bedenken met zijn collega-docenten waar het geld aan besteed kan worden. Heerlijk, hoe simpel kan het leven zijn!

Ook deze middag heb ik me heel goed vermaakt in het dorp. Er is een koel plekje onder een afdak, waar de vrouwen van het dorp dus toekomst voorspellen met schelpjes, muziek luisteren, maar ook houden ze daar siësta als het te warm is. Daar heb ik dus fanatiek aan meegedaan. Ik lag prima op die rieten mat, maar als ze ineens een stuk blank vel zien in de hoekjes van hun ogen, rennen ze op je af met zachtere matten en gebaren dat je daarop moet liggen. 
Ik moet zeggen, ik ben natuurlijk een flutvrijwilliger zo met mijn halve dagen, maar voor mij is het heel leuk, ik ben zo nog meer ondergedompeld in de cultuur!

Vanmiddag is mijn dubbele tas met schoentjes en speelgoed gearriveerd vanuit Bobo. Sindsdien is het hier nogal druk, alle kinderen zijn wel erg nieuwsgierig wat er in zit. Sinds het regent, vanaf een uur of zes, is het hier de zoete inval en heb ik zo 13 kinderen op de vloer zitten. Komen allemaal kijken wat er voor hen bij is. Ik zeg niks. Ik weet alleen dat Zakaria echt wel schoenen krijgt van mij. Hij is keilief, zorgt keigoed voor mij en heeft geen schoenen.

Amadou heeft me mijn eerste les Bobo gegeven, de lokale taal. Ik zal es flink gaan leren en dan kan ik hier niet meer stuk! Eén van de jongens uit het dorp, Aziz, wilde me daarna direct les 2 geven. Deed ie goed hoor, leuk. De andere jongens, Zakaria, Issouf en nog een wiens naam ik ben vergeten hielpen ook goed mee. 

Mijn kleine vriendinnetje Lavieille blijft hier ook maar ronddansen. Ze heeft een pen van me gekregen. Met die pen ging ze mijn tattoo natekenen op haar arm, zo schattig! Lavieille zit in groep 3, 'mijn klas', dus die is een jaar of 6.
Ze wilde wel komen logeren, zei ze. Ze heeft prompt haar slippers laten staan, haha.
Ik vind het wel heel schattig om te zien op school, dat meisjes uit het dorp hier, zoals Lavieille en Maryam extra goed hun best doen bij de leraar en dan gauw naar mij kijken voor bevestiging. Die ze dan ook krijgen natuurlijk. 

En ja, het regent nu dus pijpenstelen sinds een aantal uur. Vind ik niet zo erg. Wordt het lekker koel van. Alleen jammer dat nu alle kakkerlakken aan de wandel gaan (bij de wc) en er zelfs al een vleermuis binnen zat. Nouja, die vleermuis was ook zo weer weg en dus maar half zo volhardend als de kip die ik deze week 4x achter elkaar buiten heb gejaagd als een volleerde Afrikaanse. Er zijn veel dieren hier. Koeien, geiten (twee schattige, blije jonkies), kippen (met piepende kuikentjes), honden.... Alles loopt hier maar door elkaar. De eerste nacht dat ik hier sliep schrok ik wakker en ik dacht 'wat hoor ik nòù toch?!' Stond de ezel te balken onder mijn slaapkamerraam! Hahaha! Duurde even voordat ik alles op een rijtje had :)

Tot slot; morgen krijg ik een logé. Medevrijwilligster Anne komt twee nachtjes in het dorp slapen. Gezellig. Ik schuif wel op. 

Afijn, ik hou jullie op de hoogte, en wie weet snel met foto's erbij!

Liefs!