Soir Bon geeft vis weg

Zo, pfoe, tis weer flink heet vandaag! Onder het afdak, de schaduwplek van het dorp, zoemen wel honderden vliegen rond, dus daar luieren is mogelijk maar je blijft wapperen met je handen vanwege alle vliegen. 
Hier in mijn huisje bij de ventilator is het 'maar' 38,5 graden. 

Vanochtend kwamen er twee traditioneel geklede jongemannen langs. Wauw, dat zag er mooi uit! Kleurig, met pompoentjes, met hoofdtooien en schelpenbandjes om het hoofd en de armen! Ik ben met hen op de foto gegaan. Als ik er zelf op sta was ik er zeker bij, hè!

Over foto's gesproken, Zakaria heeft me gisterenavond rondgeleid door het dorp. Tijdens die rondleiding heb ik ook een aantal prachtige foto's kunnen maken. Het dorp bestaat eigenlijk uit drie wijken. Als ik het goed heb onthouden, logeer ik in de wijk Sobara. Dat is de wijk die het dichtst tegen de weg naar Mali aan ligt. Zakaria heeft me verschillende waterputten laten zien. Elke familie heeft zo zijn eigen waterput. Hierachter ligt er ook een die is geschonken door Rowie en Maureen uit Nederland. Volgens mij zijn dat ook de vrijwilligsters die het wondzorgproject hebben opgezet, klopt dat, Marie? Wat verderop een waterput geschonken door Zweden. Elke wijk heeft ook een soort van centrumpje. Een afdakje met een cementen vloer. Hier en daar is er een kleine markt, af en toe kom je een cafeetje tegen en we zagen gisteren ook een groep mannen die een wedstrijd dammen speelde. Ik heb het dorpshoofd gezien, ik zal morgen met hem kennismaken. Wat grappig is, dat ik vertrok met Zakaria, het broertje van Aischa, Lavieille en Agita. Dus met zijn vijven. Van terugkoms was de groep als een zwaan-kleef-aan veranderd in een groep van wel 30 kinderen en mij. Tsja, ik val nou eenmaal op als blanke, en bovendien hebben veel kinderen wat gekregen van me dus het is klaarblijkelijk de moeite me te achtervolgen. En dan weet je sowieso wat de blanke aan het doen is, hahaha!

Elke avond komt er hier een meneer voorbij gefietst die me trouw in zijn beste Frans 'soir bon' wenst. Die lieve schat stond na zijn 'soir bon' met een cadeau voor mij op de stoep. 'Fitaaaaa!' Riep ie en hij gaf een zak. Er zat wel een kilo vis in! Sjeetje! Zelfs Fita en haar zus schrokken ervan, zoveel! Dus we eten nu allemaal vis, tegen de klippen omhoog. Dankjewel, meneer en mevrouw Soir Bon!

Het theedrinken was wederom heel gezellig. Gisteren bestond het gezelschap uit Fita, mij en alle puberjongens uit het dorp. Eén jongen uit de hogere klas van de Evangelische school, heeft me alles uit de doeken gedaan over voormalig staatshoofd Thomas Sankara en (sinds eeuwen) huidig staatshoofd Blaise Compaoré. Die Blaise is ook geen schatje. Hij heeft zijn broertje aangewezen als op opvolger, en als dat niet lukt, dreigt ie met oorlog. Dat klinkt niet heel erg als democratie, jakkes. En ik heb het met de jongens over voetbal gehad. Arjen Robben, die kenden ze wel. Wesley Sneijder ook. Ik dacht es even hip uit de hoek te komen door te vertellen dat ik Traoré kende toen ze vroegen of ik het Burkinabé elftal kende. Viel ik mooi door de mand, daar zijn er namelijk wel vijf van, die allemaal in het nationaal elftal voetballen! Vijf broers. En Pitroipa en Kaboré ken ik nu. 

Ik hoor druppels op het dak, het gaat regenen. Dat zat er natuurlijk dik in na zo'n snikhete ochtend. Mooi, dan koelt het wat af. Mijn moeder smste dat het zondag 14 graden wordt in Nederland, dat zal wel heel koud aanvoelen. 

Gisterenavond was Kadi bezig met de afwas, en Cars, ik heb haar mijn hoofdlampje gegeven. Fita kookt met de zaklamp in haar mond en Kadi doet de afwas met de zaklamp tussen haar wang en haar schouder... Dat kàn makkelijker. Ik heb Kadi het hoofdlampje opgedaan en met een grote glimlach ging ze verder. Ik heb het geval na de afwas gedemonstreerd aan Kadi, Zakaria en Fita. Kijk, dan doe je zo, kijk, en je kunt hem ook nog kantelen, kijk maar. Fita reageerde met een verrast en verguld 'Aaaaaaaaah!' (van laag naar hoog aub bij hardop voorlezen) dus een supercadeau voor ze. Cars, ik haal wel een nieuwe bij de Action volgende week. Want afwassen en koken bij kunstlicht is er dus niet bij hier. Er zijn twee tl-buizen aan, maar die schijnen om de hoek van waar Fita kookt en Kadi afwast. Daar hebben zij dus niets aan. Bovendien valt elke avond de stroom wel een minuutje uit, dus zaklampen zijn hier echt noodzakelijk. Ik heb Cars zijn grote Maglite nog om mee te gaan plassen, en het hoofdlampje heeft een goede bestemming.

De vrouwen besloten vanmorgen dat ze zaterdag allemaal teleurgesteld zullen zijn als ik wegga. Ik ook, heb ik gezegd. De dames zeiden dat het aanvoelt alsof ik hier al heel lang woon en alsof ik bij de familie hoor. Ach wat lief! Ik heb gezegd dat ik ze ook allemaal ga missen hier! Ik zou zo nog een stuk of twee van die kleine boeven in mijn tas willen stoppen.

Mam, ik moet van Fita voor jou onrijpe mango's meebrengen. Die gaan ze zoeken. Die zijn dan pas rijp als ik thuis ben. Ben benieuwd hoe dat gaat, in een doosje in de rugzak. Als het mangomoes wordt heb ik gewoon nog een wasmachine thuis en dan komt alsnog alles goed. Een uitdaging, dus ;-)

Liefs!