Slipper- en knuffelbeestenchaos

Het was erg leuk in Bobo. Ik heb erg goed uitgerust want ik lag weer es voor pampus van de hitte. Ik heb ontzettend genoten van het langgggg douchen en haren wassen en bovendien zijn je dreadjes hier zo droog. In de ochtend ben ik met Marie en Anne naar de Grand Marché geweest. Zeg maar de souks van hier; een doolhof van piepkleine winkeltjes, smalle paadjes en mensen die je voortdurend aanspreken om hun koopwaar aan je kwijt te kunnen. Nou vertelde ik laatst dat toen we aan het shoppen waren voor school, de prijs alleen al steeg door de aanwezigheid van mijn blanke huid. Dan vraag je je direct af: hoe moet dat dan als er drie blanke dames gaan shoppen? Nou, daar heeft Marie de oplossing voor. Ze kent zo haar mensen! We werden heel lief ondergebracht op een bankje bij de stoffenman en Maries vriend Lasso zorgde samen met de stoffenman dat zowat alles wat we wilden naar òns toe kwam. Doordat de stoffenman 'er tussenin' zat, hadden we een soort van beveiliging    tegen te hoge prijzen. Zo kwamen we prima aan onze boodschapjes. Ik heb stofjes gekocht waarvan ik een omslagrok en een harembroek wilde laten maken. Marie kent een goede kleermaker die niet veel vraagt, daar zijn we later geweest om de stofjes weg te brengen en om mezelf te laten opmeten. Die lieve man maakt de kleding voor.... 40 eurocent. Voilà! 

Na het shoppen zijn we gaan lunchen bij de Togolees maar Marie en Anne vaak lunchen. Ik heb er een lekkere bisap op (soort stevige vruchtensap) en een bord rijst met saus van baobabbladeren. Voor.... €1,40 geloof ik. Haast ongelooflijk, waar doen ze het van?!

Marie heeft me naar het dorp gebracht. Op zich ook een avontuur, Maries brommer rijdt niet heel erg graag met twee mensen erop en de achterband moest nodig worden opgepompt. Marie was al bang dat ie lek zou zijn of gaan, die achterband.

Ik ben hartelijk terugverwelkomd in het dorp! Een dikke knuffel van Fita natuurlijk en de rest liep uit om me te begroeten. Heerlijk, zo'n warme ontvangst. Ik wilde ook echt terug op zaterdagmiddag. Ik vind het hier zo fijn in het dorp, ik wilde graag een zondag meemaken waarop iedereen hier is.

Maar ohjee toch toen Marie wilde weggaan! Want er waren niet alleen donkere wolken boven ons en een hoop gerommel in de lucht, maar de vóórband stond lek!! Dus niet de achterband. Er zat een spijkertje in. Gelukkig kwam Zakaria gelijk de boel redden door met Maries brommer naar de brommermaker te gaan. Enige tijd later kon Marie dan toch veilig naar huis gaan. 

En die donkere wolken die er hingen, dat werd inderdaad regen. Het heeft zowat de hele avond geregend. Heeft ook wel wat gezelligs, want Amadou kwam bij mij op de thee, de tweelingzus van Fita en de vader van Lavieille en ook en uiteraard lag in no time het huis ook vol kinderen! Leuk hoor, ze vertelden dat ze anders meestal vroeg naar bed gaan als het regent, maar nu waren ze gezellig allemaal in mijn huisje. Cars, Amadou vraagt of we samen naar het dorp komen in de kerstvakantie.

Natuurlijk liggen puffen 's nachts van de hitte (32,9 graden toen ik naar bed ging), maar uiteindelijk toch lekker geslapen! En ik wen aan het ritme, ik nam me voor 'uit te slapen' tot 7 uur omdat het zondag is. Maarja, het is dan allang licht en je hoort de kinderen dan allang buiten spelen. Dus later dan kwart over zes heb ik het niet gemaakt, toen ben ik er maar uit gekomen.

De verrassing van de dag was een nieuwe wasplaats! Ik was me nog steeds met een emmer water en een washandje, maar voorheen deed ik dat op een plek waar de ondergrond nat zand is, en het is naast de wc. En het ligt wat lager dan de wc. Dat betekent, ik zal het even onomfloerst uitleggen, dat als iemand ernaast piest, het naar beneden loopt, de wasplaats in. En dat ruik je een beetje als je bukt om je douchegel te pakken. Maar nu werd ik dus verrrast! Want achter de wc waarvan het muurtje speciaal voor mij is verhoogd, heeft men een wasplaats gemaakt waar men gisteren een cementen vloer heeft gemaakt. Die was nu droog en dus kon ik me daar wassen! Superdeluxe! Want dat cement kun je dus ook gewoon schoonmaken, dat is veel hygiënischer dan dat zand natuurlijk! En dus ruikt het ook veel frisser! Het toilet heeft eveneens een mooie, cementen vloer gekregen. Sjeeminee wat een luxe. 

Fita nodigde me uit om mee te gaan en mijn camera mee te nemen. We zijn met een groot aantal kinderen, waaronder ook Zakaria, op bezoek gegaan in een volgend dorpje. Daar woont de man van Fita. Tsja, dat is ook wat anders dan bij ons. Een man heeft vaak meerdere vrouwen en dat is ook algemeen geaccepteerd. De man van Fita woont dus niet bij Fita, maar ze gaat er 's zondags even op bezoek. Ik werd voorgesteld en de man vond het leuk me te ontmoeten. Onderweg heen en terug veel mooie plaatjes geschoten van prachtige mensen, ouderen vrouwen met maar één tand enzo. Ik oogst onderweg dan ook altijd wel succes met de begroetingen in de lokale taal, het Bobo, die ik heb geleerd. 

Zakaria kwam even later vragen of ik mee wilde gaan naar de mangobomen. Dat heb ik gedaan, geweldig, alle kinderen weer mee, eentje wilde steeds aan de hand bij mij, de andere ook, een hoop stennis, hahahaha. Zakaria gooit dan de schoenen uit (Eveline, jouw sportschoenen heb ik hem gegeven) en klimt superlenig de boom in om vanuit daar de vruchten naar beneden te gooien. Nou, dat draag je dan gewoon in een omgevouwen shirt of jurk en zo breng je de mango's terug naar het dorp. 

Mam, wat later heb ik Snelle Jelle peperkoek met noten gepakt, die jij me hebt meegegeven. Ik heb die plakken in kleine stukjes gesneden en rondgedeeld in het dorp. Gezegd: kijk, dit komt uit Nederland. Proef maar eens, het is zoet. Dat vond iedereen heel leuk volgens mij en ook lekker. Nou, dat komt goed uit want ik heb hier nog een pak ;-)

Met mijn fotocamera heb ik ook een aantal filmpjes gemaakt hier in het dorp. Ik heb er laatst ook al een paar op school gemaakt. Die krijg ik hier van never nooit niet geüpload, dat moet echt wachten tot thuis. Maar in filmpjes zie je bewegende beelden, geluiden... Is toch extra leuk om naar te kijken.

Ik heb het echt ontzettend goed naar mijn zin hier. De mensen zijn zo lief! En, met dank aan Marie, het is exact wat ik wilde! Wat een unieke, geweldige ervaring! Ik ben erg dankbaar dat ik dat mag meemaken :)

Laat in de middag waren Marie en Woelie hier. Het was een gekkenhuis. Ik had twee portiers nodig om de schoentjes, slippers en knuffels te kunnen uitdelen. Woelie wilde er graag bij zijn als ik de knuffeltjes en slippertjes uitdeelde. Vond ik helemaal goed en fijn, dan krijgen we geen scheve gezichten. Mijn huis is nu dus leeg! Woon ik nog groter en luxer, en hier heel veel blije gezichten. 

Genoeg geschreven, ik ga weer even verder met genieten mensen! Fijn jullie reacties steeds te lezen, goed om te zien dat jullie de verhalen waarderen. Ik hoop jullie met de verhalen een beetje een beeld te kunnen geven van hier, en als het goed is heb ik deze week in Bobo nog wat kleine fotootjes kunnen uploaden, meer lukt hier helaas echt niet. Maar dat komt thuis goed hoor! In mijn boek hè tante Jos ;-)

Liefs!