Stof en dansjes

Na een ontzettend koude en luie dag was het eigenlijk best fijn om bij een kampvuur buiten aan te schuiven. Je ontdooit dan vanzelf.
De braai was buiten en het was er druk. Voor een donatie van minimaal 75 rand (is iets minder dan €7,50) kon je ook cocktails drinken en hapjes snoepen vooraf. Ik heb 100 rand gedoneerd; de cocktails konden me gestolen worden, maar de opbrengst was, vanwege World Lion Day, voor de stichting Desert Lion in Namibië. Heel gezellig was het ook nog eens, buiten het goede doel dat erdoor werd gediend. Bruce uit Tasmania, Australië en ik hebben ontzettend ons best gedaan tijdens de quiz over leeuwen, maar helaas hebben we niets gewonnen. Teveel vragen over de Lion King enzo. Dat ken ik toch helemaal niet! En Bruce ook niet, Bruce is een net gepensioneerde, geitenwollensokkenachtige oud-docent exacte vakken, die steeds 'huh' en 'hmhm' zegt, net als die leraar uit South Park. Verder een superleuke vent! Heel zijn leven al vegetariër, bijzonder voor iemand van die generatie. Haha, Bruce is een leuke gast. Ik krijg nu erg de neiging alle aanwezigen kort te schetsen, maar.... Het gaat online hè ;-)
Afijn, ook aan de vegetariërs was gedacht, de vegaworsten waren heerlijk en zo ook de rijst, de salade met tomaat en feta (of wat daar de hele week al op lijkt) en de aardappelsalade. 

Na het eten en de quiz was het storytelling geblazen. Richard, een van de rangers, opende. Richard is een blanke jongen die is opgegroeid in Zimbabwe. Daar ontmoette hij, toen hij in opleiding was, zijn eerste leeuw. Een leeuwin. De chauffeur commandeerde Richard direct vanuit zijn rangersstoeltje voorop de truck over de motorkap naar binnen te kruipen, voor de veiligheid. Hij was op twee meter afstand van de leeuwin. De leeuwin gromde, Richard imiteerde het geluid terwijl hij het vertelde. En gromde. En bleef maar haar welpjes kijken. Maar haar welpjes reageerden niet. Ze jankte, hoofd in de lucht. Al haar welpjes waren gedood door een mannetjesleeuw. Vreselijk verhaal. De leeuwin heeft uiteindelijk de welpjes opgegeten. Richard haalde een vergelijking aan met moeders, die te allen tijde hun kinderen willen beschermen. En trok een vergelijking naar mensen die met dezelfde passie wilde dieren beschermen. Aangrijpende anekdote, bah, ik weet het... Het is de natuur. 

Ondanks dit zware verhaal heb ik een erg gezellige avond gehad! Ik heb van horen zeggen dat er 4500 rand is opgehaald voor de Desert Lion! Inderdaad, das bijna €450! 

Vanmorgen konden we op een redelijke tijd opstaan, 7 uur. Vandaag was het Community Day. Een braderieachtig feest in de gehuchten hier in de omgeving. Onze kraam, waar kinderen een kleurplaat van een neushoorn konden inkleuren, liep storm, echt waar. In no time zijn we van één naar drie tafels gegaan. We hadden succes dus. Een personeelslid van Thanda vertelde in Zulu hoe slecht het is om neushoorns te stropen. Gelukkig hadden de meeste kinderen dat zelf ook al door. Ze hebben in Zulu mooie anti-stroop- teksten geschreven in Zulu.
De grabbelton liep storm. Kindertjes waren erg blij met van alles; armbandjes, knuffels, potloden, een blokfluit, boekjes....
Onze eigen Sam liep ook goed. Knappe jongen, twintiger. Het stond vol met giechelende meisjes die met hem op de foto wilden :-)
Ook het schminken ging goed, en de door vrijwilligers gedoneerde kleding (à 2 rand per stuk) liep ook goed. Er was een voetbaltoernooi en als afsluiting (die uuuuuren duurde) een talentenjacht. 

De talentenjacht was voor jong en oud, voor gedichten tegen neushoornstropers tot semi-professionele Zulu-dansgroepen. Ik zal maar zeggen, Festival Mundial is voor amateurs... Dit was the real thing! Zuludansers in beestenvellen, dames met hoge, ronde, rode hoeden en kleurige outfits, zelfs kleuters stonden te dansen op het 'podium' (lees: met rood-wit lint afgezet stuk grasveld). Niet alleen op het 'podium', maar ook er omheen werd er volop gedanst en gezongen. Wat een vrolijke mensen!!
Er waren meerdere mensen van African Impact en Thanda gekomen om mee te helpen, en Digs Pascoe van Space for Elephants was er ook.

Deze week hoorden we van Mtu dat Zulu's, wanneer ze een hand geven, met hun linkerarm hun rechterarm naar voren duwen, om uit te beelden dat ze je echt in vrede willen begroeten. Omdat je anders misschien stiekem een dolk in je linkerarm kunt houden, laten ze hun linkerarm ook direct zien. Grappig, dat zag ik vanmiddag gebeuren. 

We zijn net terug op basecamp na deze lange, stoffige dag. Ik heb maar weer een eigen fles rosé gekocht aan de bar. Die zetten ze dan in de koelkast achter de bar met 'Nathalie' erop.  Goedkoper dan een glas. Is mijn derde fles sinds ik hier ben, en... Ja, Cars, lach maar alvast... "Oh, the usual for you?", zei Heather de barvrouw.... :-) ja, Heather, het gewoonlijke recept, rosé alsjeblieft, ik heb het verdiend... :-)

Morgen is het weer een werkdag. De wekker kan weer op 5.10 uur, want om 6.00 vertrekt de eerste Research Gamedrive weer. 
Voor Maria; dan noteren we dus elk wild dier, met coördinaten waar we het zien, we noteren bij meerdere dieren groepsgedrag, we identificeren dieren aan de hand van oorplooien, snorharen, staarten en littekens. Op die manier kunnen Thanda en een instantie met wie ze samenwerken in kaart brengen hoe de dieren leven, zich voortbewegen en of het goed gaat met ze. Dat is een gedeelte van het vrijwilligerswerk dat ik hier doe. 
Het andere deel is Conservation, dat is dus het omhakken en verwijderen van niet-originele struiken en bomen, die de bebossing en dus de dieren verstoren. De tekenmeeting dus, dat mag ik van de week ook weer doen :(

Liefs en tot morgen!