Olifantenkwijl en een baby-neushoorn

Het kan dus ook gebeuren dat je drie uur rond rijdt voor een gamedrive en NIKS ziet... Gewoon niks! Oh, ik lieg, we hebben drie wrattenzwijntjes gezien. En een hoop sporen hoor. Olifantensporen, neushoornspsoren, maar geen dieren. Jammer!
We hebben wel een dier gered, want er hing per ongeluk een stropersval aan onze truck. Nou, die hebben we!

Over stropers gesproken, twee dagen geleden hebben de mannen van de anti-poachingunit drie mannen kunnen arresteren (een vierde is helaas ontsnapt) die kwamen stropen! Twee Nigerianen en een Zuid-Afrikaan. Goed werk, weer een dier gered!

Deze ochtend zijn we naar Bayete Elephant Interaction geweest. Ik heb een olifant geaaid!! Ik heb hem gevoerd, mijn hand in zijn mond gestopt, zooooo leuk!!
Bayete Elephant Interaction is een flink terrein. Afgezien van wat wrattenzwijntjes woont er een olifantengezinnetje; Rambo, Rachel en kindje Jabalani.

Rachel en Rambo woonden vroeger met leeftijdsgenoot Rogan in een wildreservaat, met een hele kudde. Maar erg genoeg was er niet genoeg voedsel in de omgeving voor de enorme kudde olifanten, dus er moest wat gebeuren. Aangezien olifanten een hechte familie vormen, moet je dit aanpakken vanaf onder, dus vanaf de jongste leeftijd. Overtollige olifantjes laten ze botweg inslapen. Rambo, Rachel en Rogan zijn uit de kudde gehaald. Ze waren erg verdrietig dus moesten getroost worden, dus die mensen hebben daar de hele nacht werk aan gehad om die kleintjes te troosten. De volgende dag waren ze er zo aan gehecht dat ze het niet meer over hun hart konden verkrijgen ze in te laten slapen. Ze hebben ze in een ander wildreservaat geplaatst. Door dat contact echter met die mensen waren ze niet meer wild genoeg en gingen ze steeds gezelschap van mensen opzoeken. Soms werden ze ook vervelend. Zo heeft Rambo eens een gamedrivetruck in de plomp geduwd. Dat wil je niet als je daar krokodillen in hebt zitten. Rogan was nog het meest vervelend. Hij ging gewoon echt naar lodges en tentenkampen toe, zelfs naar dorpen. Dan is er helaas maar één oplossing. Rogan is doodgeschoten. Rambo en Rachel zijn toen geadopteerd door Bayete. Daar hebben ze ruimte en voedsel genoeg, leven ze in de wildernis tussen de andere dieren, maar hebben ze toch contact met mensen, zoals met ons vandaag. 

De olifanten Rambo en Rachel zijn nu respectievelijk 31 en 33 jaar. Ze wegen respectievelijk 4 ton en 3,5 ton. Drie jaar geleden kregen ze een baby, Jabalani. Dat meisje woog al 80 kilo toen ze geboren werd. 

Rambo heeft een halsbandje om met een zender erin. Dat komt, Rambo was bronstig maar Rachel niet, dus hij is een paar keer op zoek gegaan naar een bronstig vrouwtje. Zijn verzorgers hebben hem een keer 70 en een keer 30 km verderop moeten terughalen. Met die band om is het wat makkelijker zoeken.

Een olifant heeft een klier tussen oog en oor waar vloeistof uit loopt als hij bronstig is, zo kun je dat herkennen. Maar pas op! Die vloeistof kan ook gaan lopen als hij slechte zin heeft. Algemeen advies is dus: uit de weg blijven bij olifant met lekkende klier. 
In hun mond hebben ze een kliertje, het kliertje van Jacobsen, dat fungeert als een soort tweede neus. Hiermee kan Rambo dus ruiken of Rachel al bronstig is. Of of zijn eten lekker is. 

De olifanten hebben twee verzorgers. Zij werken elke dag met de olifanten, van 5.30 uur tot 18.00 uur. Ze lopen kilometers met de olifanten. 20 km per dag, gemiddeld. Ze zijn een team met de olifanten. Ze volgen ze waar ze gaan en dragen geen wapens; ze hebben bodyguards van 4 ton. Eén keer hebben ze zelfs met de olifanten achter hen drie leeuwen verjaagd! 

Olifanten hebben wel degelijk een olifanten geheugen en gevoel. De verzorgers horen bij hun familie. Een vroegere verzorger ging na 5 jaar terug naar zijn land van herkomst... Rambo ging elke dag door zijn knieën voor de hut van de verzorgers ('kantoor') om te kijken of die jongen er was.... Aaaaah wat lief, en wat zielig ook!

Heb je wel eens gehoord van een olifantenbegraafplaats? Eén en dezelfde plek waar olifanten heen gaan om te sterven? Dat is niet helemaal waar. Wat er gebeurt, is dat de kiezen 'op' gaan. Ze verslijten weg. Ze kunnen dus niet meer de planten eten die ze vroeger aten, dus ze gaan dichter naar het water. Weg van de kudde. Daar zijn de planten slapper, vochtiger. Die kunnen ze wel eten. Zo stellen ze hun sterven uit. Als hun botten zeer gaan doen, gaan ze in het water, dat is lichter. Uiteindelijk sterven ze daar.

De verzorgers lieten zien hoe een olifant eet en drinkt. Dat drinken was zo maf! Ze nemen een bak, formaat voerbak van de hond, en die vullen ze met water. Dat gieten ze in de slurf. Door de gaatjes naar binnen. Dan draait Rambo die slurf naar zijn mond en dan hoor je.... Echt een geluid alsof je een bak water leeggooit in een grote, lege container. Zooo maf! Eten leg je op de slurf, net achter de slurfgaten zeg maar.

Tijdens deze verhalen kwamen er steeds wrattenzwijntjes kijken. Weet je wat daarmee gebeurde als die te dichtbij kwamen? Dan schopte Rambo ze weg! Zachtjes hoor, ze vlogen niet door de lucht ofzo, maar stonden wel ineens 3 meter verderop.

Toen was het onze beurt voor de interactie.
Twee aan twee mochten we Rambo aaien, voelen aan de slurf, slagtanden, oren, benen... We mochten hem eten geven in zijn mond. 
Die slurf is heel ruw, heel hobbelig, pukkelig. De huis is ontzettend dik. De huid om de slagtanden en tussen de voorbenen (omgeving van het hart) is heel zacht. De slagtanden zijn erg glad. De benen zijn enorm gespierd. Hoe bijzonder om zo'n groot dier te kunnen aaien! En dat voer in die mond? Ach, tis net een Duitse Dog hè, ik kijk niet op van een beetje kwijl :)
De olifanten kregen paardenbrokken als snoep, dat vinden ze erg lekker. Het meisje legde uit dat dit misschien wel niet voedzaam is, maar ze wees ons erop dat wij ook popcorn eten als we naar de bioscoop gaan. Voor Rambo, Rachel en Jabalani zijn paardenbrokken een traktatie, en daarom vinden ze het leuk om interactie te hebben met mensen. 

Weet je hoeveel een olifant eet per dag? 200-350 kilo per dag!
En weet je hoe je kunt zien of het een mannetje of vrouwtje is? Ja, de grootte... Ja, of er wat onderaan bungelt... Maar ook: een mannetje heeft een ronder voorhoofd, die van het vrouwtje is hoekiger.

Ja.... En dan was vanavond... De aller, aller, aller, allerlaatste gamedrive... Boehoe.... Ongelofelijk hoe snel dit is gegaan. Ongelofelijk wat ik allemaal heb gezien.
Vanmorgen zag ik niks, maar vanavond buiten een giraffe, zebra's, nyala's, impala's, een grijs duikertje en wrattenzwijntjes... Een mama neushoorn en haar kindje neushoorn! Zo schattig! Mooie afsluiter.

Helaas dus nog steeds maar de Big Four. Net als de vorige keer, geen luipaard. Luipaarden zijn meesters in het zich verstoppen. Ik ben er van overtuigd dat ook nu het luipaard mij wel heeft gezien ;-)

Straks gaan we hier de lichten uit doen op de lodge om naar de prachtige sterrenhemel te kijken. En andere sterren dan thuis dus. Er is vast wel iemand van hier die er wat meer over kan vertellen. De Melkweg is in elk geval duidelijk te zien. 

Morgen mag ik uitslapen... Waaaah! Ik zal wel uit gewoonte om 5 uur wakker worden ;-) Dan heb ik morgen een dag weekend en zal ik wat internetten en wat lezen. In de avond hebben we een afscheidsbraai.